Terapia tyflopedagogiczna
U dzieci słabowidzących przed przystąpieniem do terapii należy określić w jakim stopniu dziecko wykorzystuje wzrok w znanym sobie środowisku oraz w nowych miejscach. Należy określić mocne i słabe strony funkcjonowania wzrokowego dziecka. Na diagnozę składa się obserwacja dziecka w sytuacjach zadaniowych w różnych warunkach (przy różnym poziomie oświetlenia, w znanym i nieznanym otoczeniu) oraz zalecenia okulisty.
Wspomaganie rozwoju małego dziecka słabowidzącego polega na rozwijaniu umiejętności posługiwania się wzrokiem. Terapia obejmuje m.in. stymulowanie do patrzenia, stymulowanie widzenia, rozwijanie pojęć i pamięci wzrokowej, usprawnianie mięśni związanych z kontrolą gałek ocznych. U dzieci szkolnych pomoc terapeutyczna zawiera również konsultowanie sposobu dostosowania materiałów szkolnych i pomocy dydaktycznych do potrzeb i możliwości dziecka.
U dzieci niewidomych terapia tyflopedagogiczna skupia się na przygotowaniu dziecka do rozpoczęcia nauki czytania i pisania brajlem oraz wdrażanie dziecka do samodzielności. Terapię rozpoczyna się od najmłodszych lat, polega ona na rozwijaniu percepcji dotykowej.
